Da's durven hé.
Over de zon gaan klagen na de eerste warme dagen van het jaar.
Maar 't is niet al goud wat blinkt,
er is altijd wel iemand te vinden die een keerzijde ziet aan de medaille.
Zo bleek datzelfde zalig zonnetje
niet alleen een loopkriebel te wekken,
maar ook de ganse groen- & technische dienst,
zowat de helft van de Izegemse tuiniers en hordes bouwvakkers
naar het Wallemotepark & Wolvenhofkasteel te lokken
deze voormiddag.
Tof.
Zo kregen die mannen een prima zicht
op het botanisch wonder dat langs hen heen hobbelde:
een kruising tussen een tomaat (= top) en een peer (= bottom).
De nog laagstaande voorjaarszon
tekende het beeld netjes langgerekt voor mij uit op het pad.
Moge mijn stralend witte ledematen
de grijnzende heren voor eeuwig verblind hebben!
Wel jammer dat ik, zwoegend & zwetend,
en ergens tussen ronde 3 & 4 ook nog eens vechtend tegen de aandrang
om mijn ontbijt terug te schenken aan de mensheid,
nagenoeg de kracht niet meer had
om de ontblote gespierde torso's te aanschouwen.
En dat terwijl ik eigenlijk me verheugde op een interessante opleiding vandaag,
die ik echter moest afzeggen wegens zieke dochter.
Oorpijn, keelpijn, lichte koorts,
geen schooldag dus voor haar vandaag.
Maar wel een dag om te genieten van wat moederlijke zorgen
èn een duik in de strijkmand:
Wat denk je, zou ze erg ziek zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik ben superbenieuwd naar je reactie, vraag, bedenking!