1 januari

Op 1 januari 2007

rolde ik om 4u 's morgens mijn bedje in

na een leuke oudejaarsnacht.

(Dat rollen is zowat letterlijk te nemen:

ik was heel erg zwanger,

en uitgerekend voor 5 januari.)

Op 1 januari 2007

werd ik om 8u30 wakker

van een eerste wee.

's Avonds om 22u43 maakte ik voor het eerst kennis

met Nika.

Op 1 januari 2016

rolde ik om 4u 's morgens mijn bedje in

na een leuke oudejaarsnacht.

Op 1 januari 2016

werd ik om 8u30 wakker

van een 9-jarig meisje

dat kwam vertellen dat ze had overgegeven...

Wat een pech,

ziek zijn op je verjaardag.
Gelukkig was ze na een paar uurtjes
samen snoezelen in bed,
alweer bijna helemaal beter
en kon ze toch nog haar verjaardagskaarsjes uitblazen.

Bij deze mijn "best nine",
niet van 2015 zoals iedereen
de voorbije weken op Instagram deed,
maar eentje van elk levensjaar
van mijn miezemuisje:

 

 

En waarom dat tot 12 januari moest duren

eer deze blogpost afraakte?

Omdat het verbazingwekkend moeilijk bleek

leuke foto's te vinden.

Zeker de eerste 6 jaar

lijkt ze op elke foto

grimassen te trekken,

wild te bewegen,

verongelukt te kijken,

of ongeduldig weg te willen,

te bang ergens iets te missen,

om lang genoeg stil te kunnen staan.

Pas de laatste jaren

is er wat rust neergedaald

over mijn oh zo hevig madameke.

Hoe meer grip ze lijkt te krijgen op de wereld,

zowel door het beginnen begrijpen ervan,

als in eigen keuzes mogen maken,

hoe soepeler ze is geworden in de omgang

met haar gezinsleden, familie, klasgenootjes.

De felle strijd met haar broers,

de jaloersheid die haar soms parten speelt tegenover vriendinnetjes,

de drang om alles en iedereen te commanderen,

is milder geworden.

Al kan ze het nu en dan niet laten

om je nog eens een boete uit te schrijven

omdat je niet deed wat ze vroeg.

Of een boete omdat je lachte

omdat je een boete kreeg.

En kreeg ik op het oudercontact laatst

zowel in school als in de notenleer,

te horen dat ze toch wel graag 

het eerste, laatste en hoogste woord heeft.

En dan past hier als toetje

nog een prachtig gedicht bij.

Ik ontdekte het vorig jaar via een omweg:

een prachtig project waarbij 14 fotografen

wekelijks hun kinderen portreteerden

op hun eigen manier,
onder de titel You are my Wild.

Een titel die dus uit dit gedicht werd geplukt

(uit een kinderboek, dat je bijvoorbeeld hier kan kopen)

en dat best wel past bij chica Nika:

I am your parent you are my child
I am your quiet place, you are my wild
I am your calm face, you are my giggle
I am your wait, you are my wiggle
I am your audience, you are my clown
I am your London Bridge, you are my falling down
I am your Carrot Sticks, you are my licorice
I am your dandelion, you are my first wish
I am your water wings, you are my deep
I am your open arms, you are my running leap
I am your way home, you are my new path
I am your dry towel, you are my wet bath
I am your dinner you are my chocolate cake
I am your bedtime, you are my wide awake
I am your finish line, you are my race
I am your praying hands, you are my saving grace
I am your favorite book, you are my new lines
I am your nightlight, you are my sunshine
I am your lullaby, you are my peek-a-boo
I am your kiss goodnight, you are my I love you